Meditatie

Opstanding

Pasen is het feest van de opstanding.   
Maar wat kan ik daar over persoonlijk zeggen?

Het woord opstanding heeft voor mij vooral betekenis, omdat ik een aantal opstandingen heb meegemaakt. Meestal kleine, maar soms ook grote. Ik ken mensen die opstonden uit een zware ver-slaving. Mensen die zich ontworstelden uit een ongezonde relatie, of uit misbruik in hun jeugd, en toch een goed leven konden opbouwen. Ik moet zeggen dat dit de manier is, waarop het woord opstanding in eerste instantie resoneert.

Soms is dat woord opstanding voor mij ook een manier om mijn woede en onmacht een beetje te helpen. Als ik denk aan hoe het Aleksej Navalny verging en hoe zijn nagedachtenis vrijheidslievende Russen ongetwijfeld zal blijven inspireren.

Bijzonder hoe dit verhaal raakt aan het verhaal van de Goede Week. Het is maar goed dat dit verhaal Jezus laat opstaan. Het mag toch wel, die opstanding van die man, zo pijnlijk aan zijn einde gekomen. De man die zelf aan zoveel kleine opstandingen meehielp in zijn leven. Hij zei dan altijd: het is uw geloof dat u gered en veranderd heeft, maar hij was het toch maar die luisterde. En gaf dat luisteren niet de diepte die mensen uit de vernietiging redde? Het kan toch niet dat zoveel liefde in die mens verloren zou gaan? Die grote liefde die hem dreef moet toch bewaard blijven, en verder werken?

Ik vind het een troostrijke gedachte te mogen geloven dat goedheid en liefde, dat rechtvaardigheid en zorg niet verdwijnen met de dood, maar zich toevoegen aan de eeuwige kracht die liefde is in de wereld. Een kracht die zoals Anselm Grün zegt: de wereld stuwt en richt, die aanklaagt en oproept, die zich omkeert en luistert, die lesgeeft en uitvindt, die zorg draagt en zingt.

Die stuwende kracht is veel en veel groter dan de kracht van vernietiging, al zijn er momenten en tijden dat we soms het omgekeerde denken.

Maar nee, zegt Pasen… en ik gebruik het beginvers van een gedicht van Wislawa Szymborska:

‘Na elke oorlog

zal er iemand opruimen.

Min of meer netjes wordt het tenslotte niet vanzelf.’

Ik wens u een gezegend en opstandig Paasfeest! 

     
Ds Marijn Vermet